Osteopathie
Osteopathie is een behandelvorm waarbij met de handen klachten worden verholpen door de natuurlijke lichaamsfuncties te herstellen. De osteopaat onderzoekt wat de oorzaak is van de klachten. Vervolgens verhelpt de osteopaat deze klachten door de vastzittende weefsels die de klachten veroorzaken te ontspannen, versoepelen en los te maken.
Wat is specifiek kenmerkend voor osteopathie? Vanuit de osteopathische visie is een optimale (bewegings)functie essentieel voor gezonde en pijnvrije spieren, gewrichten, zenuwen en organen.
Daarbij vormt het lichaam een functionele eenheid, waarbij problemen in één deel van het lichaam het totale lichaam als geheel beïnvloeden. Diverse opbouwprocessen en regelmechanismen (autoregulatie) in het lichaam hebben als doel om de gezondheid te handhaven en waar nodig te herstellen (autocorrectie). De osteopaat probeert deze processen te stimuleren door het lichaam weer in beweging te brengen. Aldus wordt een optimale doorbloeding en zenuwfunctie gewaarborgd.
Voor een stabiel gezondheidsevenwicht is een goede doorbloeding nodig. Bouwstoffen en afvalstoffen dienen immers aan- en afgevoerd te worden. Lichaamsregio’s met een verminderde beweeglijkheid zijn minder dynamisch en daardoor niet optimaal doorbloed en dus minder gezond en vatbaarder voor disfunctie en klachten. De osteopaat zoekt naar deze regionen in het lichaam en herstelt de beweeglijkheid en de gezondheid ervan met gebruikmaking van zijn handen.
Erkenning osteopathie
In Nederland is osteopathie een relatief jong beroep. Inmiddels krijgt het in toenemende mate erkenning. In de USA, Australië, Groot-Brittannië, Frankrijk, Zwitserland en Finland behoort osteopathie tot de reguliere gezondheidszorg.
De behandelingen bij een geregistreerde osteopaat worden door vrijwel alle Nederlandse zorgverzekeraars geheel of gedeeltelijk vergoed. Osteopathie zit bij de meeste verzekeraars in het aanvullende pakket onder ‘alternatieve geneeswijzen’. De kwalificatie ‘alternatief’ is volgens ons onterecht. Osteopathie kan het best gezien worden als een aanvulling op de klassieke geneeskunde en geen alternatief ervan. Bovendien wordt de wetenschappelijke ondersteuning van osteopathie steeds sterker.
Grondlegger osteopathie
Osteopathie ontstond in Amerika in het jaar 1874. De grondlegger van deze manuele geneeskunde was A.T. Still, een arts en predikant (zie foto hiernaast). Hij ondervond dat mensen sneller en beter herstelden van ziekten als hij het lichaam met zijn handen soepel maakte en rechtzette. Zijn verklaring hiervoor was dat het lichaam als gevolg van infecties, stress, ongevallen, overbelasting, et cetera minder beweeglijk wordt en daardoor vatbaarder voor ziekte en klachten. Het doel van osteopathie is om de gezondheid te bevorderen middels het herstellen van de oorspronkelijke beweeglijkheid van het lichaam. Dat kan gebeuren in het bindweefsel van o.a. spieren en gewrichten, organen (viscerale systeem) en zenuwen (craniosacrale systeem). De osteopaat zoekt naar die specifieke regionen van verminderde beweeglijkheid en herstelt deze met de handen.
